Jak co roku warszawski Teatr Imka zaprosił na przegląd Polska w Imce – Niecodzienny Festiwal Teatralny. Zgodnie z założeniami organizatorów, i korespondując z tytułem wydarzenia, przedstawienia winny odnosić się do współczesności i dnia dzisiejszego. I też jest tak z produkcją zaprezentowaną przez Teatr Współczesny w Szczecinie – Być jak Beata.

Tymi słowami z HamletaMaszyny Heinera Müllera rozpoczyna się spektakl Mai Kleczewskiej w Teatrze Polskim w Poznaniu. To świetna uwertura rozpisana na orkiestrę, słowo i ruch uwodzi widza i wprowadza w świat tajemnicy historii zbrodni i pożądania władzy. Hamlet jako bohater może chce być (albo jest) ostatnim, który pragnie ratować zdegradowany świat, który toczy choroba. Idealista wraz ze swoim niepełnosprawnym przyjacielem Horacjem, który jest odbiciem cierpiącego na stwardnienie zanikowe boczne, sparaliżowanego geniusza astrologii i kosmologii Stephena Hawkinga, dąży do prawdy o rzeczywistych powodach śmierci swojego ojca i prawowitości tronu (władzy). Ta droga skazana jest na porażkę. Manipulacja i siła wygrywają z wiedzą i prawdą.

Spodziewałem się nowego otwarcia w Teatrze Polskim we Wrocławiu. A co wyszło? Niewiele. Duże zapowiedzi i nikłe efekty. Owym przełomem miał być spektakl Leśni. Apokryf autorstwa Agnieszki Wolny-Hamkało na podstawie partyzanckich opowiadań Tadeusza Różewicza. Nadzieja na odkrycie nowych pokładów i demaskacji życia w lesie w latach wojny, zestawione z demagogiczną i przerysowaną by nie powiedzieć wyolbrzymioną, współczesną opowieścią dotyczącą żołnierzy wyklętych, miała szansę powodzenia.

Gdy Stanisław Wyspiański pisał swoje Wesele w roku 1901 do analizy stanu ówczesnego potrzebował kilkudziesięciu postaci dramatu, dziś aby pokazać naszą współczesność Marek Modzelewski wykorzystał zaledwie czwórkę aktorów. Porównania nie są przypadkowe oba teksty odnoszą się bowiem do samej uroczystości ślubnej, ale różnica blisko stu dwudziestu lat całkowicie odróżnia poruszaną problematykę. Nie ma dziś narodowej sprawy, mitu i walki wyzwoleńczej. To miejsce wyparły problemy codzienności: kasa i moralność, jaka moralność po prostu Wstyd – tak jak tytuł najnowszej premiery Teatru Współczesnego w Warszawie.