Spotkanie z czeskim zespołem to ciekawe doświadczenia. Podziwiam zawsze aspiracje i ambicje małych grup tanecznych, które nie silą się na wielkie inscenizacje, ale poszukują miejsca dla siebie. Już planuje kolejne spotkanie w Ostrawie bowiem premierę w marcu 2021 ma przygotować Jo Stromgren do muzyki Gustawa Mahlera. Oby był to równie ciekawy wieczór artystyczny.
Trudno nie odnieść wrażenia, że premiera jest pokłosiem obecnej sytuacji pandemicznej. Twórca rozpoczyna balet od jasności, którą widzimy na horyzoncie, a następnie ona zanika, aby przybrać ciemne barwy codzienności. Czwórka bohaterów współczesności poszukuje wyjścia, odnalezienia się w świecie, ucieczki, ale i pozostania. Ruch jest z pogranicza klasyki i tańca współczesnego. Są oni osaczani przez cztery zamaskowane i czarne postaci, które jak coś niespodziewanego osaczają i degradują. Walka jest nierówna, ale zwieńczeniem jest zwycięstwo i nowa jasność.
Korsarz Legrisa, tak jak nakazuje historia baletu, to opowieść młodego rozbójnika morskiego, który zakochuje się w greczynce Medorze, porwanej przez handlarza niewolników Lanquedema i sprzedanej do haremu paszy Seyda. Intryga, zwroty akcji to znak rozpoznawczy opowieści. Toczy się ona żywo, by nie powiedzieć, że kolejne sceny migają barwą jak w najlepszym kalejdoskopie.
stnieją spektakle, które odbijają niesłychane piętno na odbiorcach. Widzowie są zafascynowani i porażeni obrazami, pomysłowością oraz przekazem widowiska. Tego typu doznania towarzyszą ostatniej podróży baletowej do Kopenhagi. Tam powrócono do wielkiego hitu tanecznego Come Fly Away. Premiera miała miejsce w roku 2013, jednak prawie w każdym sezonie scena powraca do tytułu przy wypełnionej po brzegi widowni. Dlaczego?
W Zagrzebiu zespół baletowy prowadzi Leonard Jakovina, w Rijece Masa Kolar, a w Splicie albański artysta – Ilir Kerni. Podróże zwieńczone zostały właśnie wizytą podczas 66 Splitskie Leto, gdzie balet miejskiego Chorwackiego Teatru Narodowego w plenerowej przestrzeni parku Sustipan przygotował premierę Correr o Fado w choreografii Daniela Cardoso. Przy rozgwieżdżonym niebie, śpiewie świerszczy i licznie zgromadzonej publiczności muzyka portugalskiego fado stała się tłem dla podróży w krainę miłości i pożądania, ale także samotności i oczyszczenia.
Andrew Lloyd Webber to dla miłośników musicalu niekwestionowany mistrz stylu. Jego kompozycje natychmiast wpadają w ucho, stają się szlagierami, a libretta zazwyczaj tworzone w spółce z Timem Rice, to sprawne konstrukcje sceniczne. Śledzę wnikliwie kolejne premiery na polskich scenach. Tym z większą radością wybrałem się do Białegostoku aby w Operze Podlaskiej zobaczyć Jesus Christ Superstar. Utwór zwięzły i klarowny. W warstwie muzycznej zbliżony do rock opery, ze świetnymi songami, rytmem i spontanicznością. I niestety w stolicy Podlasia dostajemy artystyczny bubel.